Δεν ζω σε αυτήν την χώρα.
Δεν μένω σε αυτήν τιν πόλη.
Το μέρος που κοιμάμαι φυσικά δεν είναι το σπίτι μου.
Βιβλία που διαβάζω τα καίω μετά την ανάγνωση.
Κείμενα που γράφω,σε κακής ποιότητας χαρτί τα τσαλακώνω και τα πετάω,μα που φυσικά!
Στον κάδο ανακύκλωσης!
Αλλά οι ιδέες δεν ανακυκλώνονται
Πεθαίνουν την μέρα που της πετάς..
Γιατί είναι σκέψεις,πλανώνται στην σκοτεινή ατμόσφαιρα.
Ξεχωρίζουν ανάμεσα από τον καπνό από τα τσιγάρα μου,γιατί αυτός φτάνει μόνος και μόνο ως το ταβάνι του σπιτίου μου.
Οι σκέψεις μου είναι άυλες οπότε δεν έχουνε όρια!
Εγώ έχω όρια και τα δοκιμάζω συχνά.
Υπάρχουν άπειρη τρόποι ξέρετε.
Μπορώ να βγω,έξω παρέα με ψεύτικους ανθρώπους να κάνω,για να ξεχάσω, να πιω
Οπότε τίποτα να μην θυμάμαι ποία,να χάνομαι και ότι γράφω αλήθεια να μην γίνετε.
Το πρωί να κρύβομαι κάτω από την ζεστή κουβέρτα μου.
Να ξυπνάω και πάλι το πρωί και γυρίζω πάλι πίσω.
Μα πού;
Α δεν σας είπα δεν ζω καν σε αυτόν το κόσμο!!!!!